نوایگان و کتری چای

سلام

با تشکر از گمنام شعر ی که برای نوایگان طنز فرستاده را

تقدیم میکنم به دوست داران نوایگان

حوض بی بی پر آب
توی کتری چای با طعم گلاب
روی یک تکه حصیر کهنه
وسط ایوون زیبا و قشنگ
خود بی بی در خواب
دل بی بی پر از مهر و صفا
گوشه ی طاقچه دوتا شیشه دوا
در کنارش هستم
ولی چشمان قشنگ بی بی
سو ندارند که بینند مرا
نیست در او رمقی
پینه بسته دستاش
روح و جان را نوازش میده
وقتی که می شینی پای حرفاش
بوی عطر گل سرخ
می دهد چادر گلدار بی بی
پر نور است بی بی
با وجودی که دلش غم دارد
پر مهر است بی بی
بوی چایی با گلاب
تو حیاط پیچیده
دوست دارم صدایش بزنم
که هوس کردم چای
ولی با چهره ی معصوم به من می گوید
بگذار بخوابم بی بی
منتظر می شینم
تا که از خواب بیدار شود
و به من چای دهد
. . . . من هنوز منتظرم