نوایگان و کبک (کووگ)

من که هنوز سنی ندارم ! (30)یادم هست نوایگان که وقتی برای آبیاری باغها به پدرم کمک میدادم

کبکها برای خوردن آب می آمدند و از نزدیک آنها را تماشا میکردم صدای خواندن زیبای آنها

 را فراموش نمیکنم . . . . .

اما چه شد که نسلشان در نوایگان دارد از بین میرود؟

چه کسانی مقصرند؟

به نظر شما با کسانی که طبیعت زیبا و بکر نوایگان را نابود میکنند چه باید کرد؟

نظرتان در باره این تصاویر چیست؟

اینم یه شعر قشنگ از کسی که اسم خودشو گذاشته همولایتی:

شوای سردزمستون یادمه
خونه بازه  پهلی اجاق گرد وپرغلگ
می نشستیم من وبابا وننمون همه شو
میکردیم با همدیگه ما گوبه گو
گووگو گودونکی
شخصی بررخصی درعالمون خدا داره داره
دو تا بچه وخونش محله بالا
هرکه زیترک بگه ترف سر چوکولی میگیره به خدا
بوی چرز تخمکای خربزه عه روی تش
هرگز عه یادم نمیره چون که بیدند خیلی خش
هنوزم شوایی که میخوابیدیم عه روی بون
بازه میگفت برامن قصه شاه پریون
بوی تماکوی توی چپح بازه جونم
هرگز از یادم نمیرهبراشون دل به خونم
بخترین قصه بی بی که همیشه یادم هسته
قصه گیزیلویی که دست زن باباشو بسته
وختی که صدای بارون مشنفتیم عه پس شیشه
میرفتیم سیل روخونه همگیمن ما همیشه
یادمه یه سال کذایی روخونمون خیلی بد بود
پشت دیوار یه خونه توی اوتامون یه سد بود
................................
همه شون عه یادمه همه روزای بد خوب
یاد اون روزایی که مینشستیم برلب جوب
خاطره هامون زیادن روزایی که برق نداشتیم
یادمه با چه دنگ وفنگ نفت عه تو چراغ میذاشتیم
هدف از نوشتن این گفتن خاطره ای نیست
شاید که شما بگوییدپس نوشتن بری چیست؟
هدف اینه که بدونیم هرجاهستیم هرکی هستیم
ما یه روستایی ساده بی ریا وخداپرستیم
نباید غرور کاذب تو وجودمون بیایه
اونی که میبره ازبین همه چیزمون ریایه