ل له بارونی و چند بازی در نوایگان

یکی از رسم های فرهنگی نوایگان ل له بارونی بود 

حدودا دو دهه پیش هنوز یکی از رسومات محلی نوایگان به نام ل له بارونی رواج داشت

شاید شما هم یادتان بیاید تقریبا همین موقع ها بود که  گروهی شبانه دور هم جمع میشدند

سر دسته آنها یک زگوله به گردنش میکرد و گونی بر دوش میگرفت

و تعداد زیادی دنبال او در کوچه ها راه می افتادند و درب خانه ها را یکی یکی میزدند و او این اشعار را میخواند و باقیه تکرار میکردند:

یی منی جو داشتم

سر کوهی کاشتم

بارون نومد خشک شد

الله بده بارون بارون جو کارون 

 رسم اینگونه بود که شب اول روی آنها آب میریختند شب دوم هیزم جمع میکردند و شب

سوم آرد میگرفتند و با آن کماچ هایی

درست میکردن و یک دگمه در خمیرها میگذاشتند

این دگمه در کماچ هرکسی که پیدا میشد

تمام هیزمها و آردهای جمع آوری شده به او میدادن

و در مدت سه روز اگر باران می آمد که کاری باهاش نداشتند

ولی اگر بعد از سه روز

باران نمی آمد او را زیر جل الاغ میکردند و حسابی اونو کتک میزدند !

یادم هست آخرین باری که ل له بارونی رفتیم و همان آخرین ل له بارونی شد

بعضی از بچه های شیطون به جای آب

به ما سنگ پرتاب میکردن و در تاریکی فرار میکردند

همین امر باعث شد که ل له بارونی تعطیل بشود.

یادش بخیر

بازی های محلی

ریگ بالی 

چوغ کیلی